Mér tókst ekki að sofna upp úr miðnætti og fór því fram til að fá mér hnetur og kíkja í Blaðið sem ég hafði ekki lesið fyrr um daginn. Blaðið er ekkert allt of skemmtileg lesning (nema helst það sem Kolbrún Bergþórs birtir) en vekur alltaf upp vangaveltur um fjölmiðlalandslagið. Til skamms tíma gátu bara þrifist tvö dagblöð á Íslandi. Núna eru þau fjögur, þar af tvö þeirra ókeypis. Hvernig má þetta vera? Sumir segja að Baugsmenn eigi lítt arðbæra fjölmiðla til að geta stjórnað umræðunni um sig. En varla reka menn sjónvarpsstöð á borð við Sirkus til að stjórna þjóðfélagsumræðu. Eða Sýn og Bíórásina. - Þetta virðist að hluta til vera bardagi um auglýsingapláss. Grundvöllur að stofnun Blaðsins virðist hafa verið óánægja margra fyrirtækja með að þurfa að auglýsa í Fréttablaðinu. Menn vildu fá annað blað til að auglýsa vörur sínar. - Skjár 1 hefur held ég aldrei komist nálægt því að bera sig en er nú í faðmi Landssímans sem heldur honum uppi. Samkeppni símafyrirtækja virðist knýja sjónvarpsrekstur áfram og halda honum blómlegum. Auglýsingapláss fyrir stórar viðskiptasamsteypur er hvati að ókeypis dagblöðum. Og samt virðist Mogginn ætla að lifa þetta af.

Miðað við fyrri tíð er mér samt ómögulegt að skilja hvernig þessi rekstur getur borið sig.