Egill Helga rak út nefið á Andarunganum í Lækjargötu í fyrradag og skammaði mig fyrir að vera hættur að blogga um annað en sjálfan mig. "Þú mátt ekki vera svona sjálfhverfur", sagði hann. "Já, en ég er sjálfhverfur", svaraði ég. - Ég held reyndar að þetta hafi ekkert breyst. Þetta hafa alltaf verið sirka 70% færslur um sjálfan mig og síðan 30% um þjóðfélagsmál. Agli gengur auðvitað gott til, hann kann að meta það sem ég skrifa um pólitík og og skyld málefni og vill fá meira af því. Hins vegar væri fróðlegt að vita hvers vegna hann tekur allt í einu eftir sjálfhverfninni á síðunni núna. Hljómaði dálítið eins og afrakstur af e-u spjalli (kannski þekkir hann ÞÞ, sem ég reyndar sá á kaffihúsi um daginn og hefði ekkert haft á móti að heilsa, en þar sem mig grunar að hann sé týpa sem hefði ekki tekið undir, sleppti ég því). Hætt er við því að hann sjái ekkert nema sjálfhverfnina hér eftir. Þegar menn hafa bitið eitthvað í sig verður oft ekki aftur snúið.

Ég sá nokkurn hluta af Róskumyndinni endursýndri í gærkvöld, vildi að ég hefði séð hana alla, hún virkaði mjög fróðleg.

Ég er búinn að hafa stanslausar áhyggjur af landsliði Þjóðverja vegna HM í sumar. Þetta lítur allt annað en glæsilega út og sorglegt væri að sjá liðið falla snemma út úr keppni á heimavelli. Það hefur reyndar oft verið þannig að ef Þjóðverjarnir hafa verið með lélegt lið og spilað illa, hafa þeir hnoðað sig alla leið í úrslitaleikinn og tapað honum; en með gott lið hafa þeir hampað titlinum. Hætt er við að hvorugt verði uppi á teningnum núna. Ég er reyndar búinn að reikna þá alla leið í 8-liða úrslit án þess að spila góðan leik (riðillinn þeirra er léttur og þeir gætu hæglega fengið Svía í 16-liða úrslitum, en sænska liðið virðist vera að hrynja). Ég veit hins vegar ekki hvernig þeir eiga að redda sér lengra í keppninni. Brasilíumenn virðast leiðinlega fyrirsjáanlegir heimsmeistarar en vonandi sannar knattspyrnan enn á ný ófyrirsjáanleika sinn.