Málfrelsissjóður til styrktar Hannesi Hólmsteini

Hannes Hólmsteinn hefur ekki gert neitt sem verðskuldar samtals (tvö dómsmál) margra milljóna ef ekki tugmilljóna sektir og hugsanlegt gjaldþrot í kjölfarið. Svo ég er með eftir helgi. En mitt framlag verður auðvitað dropi í hafið. Hvet réttsýnt fólk sem annt er um tjáningarfrelsið til að slást í hópinn.

En hvað með Gauk kvikmyndargerðarmann og fleiri? Það veitir ekki af nokkrum málfrelsissjóðum.

Var ég búinn að lofa einhverjum pistli hérna um frásagnartækni? Vel má vera að það sé eitt af því sem ég vil halda fyrir sjálfan mig. Kemur í ljós.

Vikulega heimsóknin á Café Roma er nokkuð sérstæð. Erla var farin á skíði og það var eitthvert óyndi og ófélagslyndi í Kjartani svo ég frelsaði hann úr vinahópnum og við hjóluðum saman upp á Hlemm með tvær tölvur í farteskinu.

Annars er þetta dáldið "sjaldan er ein báran stök" helgi. Í gær datt opnanlegt fag út úr stofuglugganum og þá virtust góð ráð dýr fyrir óhandlagnasta mann hverfisins. Ég þurfti að sníkja stiga af nágrannanum og fá síðan bróðurson minn til að hjálpa mér.

Í dag uppgötva ég að p-ið á lyklaborðinu á fartölvunni minni stendur eitthvað á sér.

Hvar endar þetta?

En Kjartan er reyndar þægur og ég get skrifað. Svo er þetta eitthvað svo gaman.

Í bloggfríinu mínu las ég tvær nýjar íslenskar smásögur, mjög ólíkar, báðar glöddu geð mitt. Önnur var "Egg úr sal" eftir Óskar Magnússon sem birtist í Lesbókinni seint í febrúar. Frábærlega fyndin og raunveruleg saga. Hin sagan er "Þorpið á botni hafsins", einstaklega heillandi og áhrifamikil saga eftir Steinar Braga og birtist í fyrsta hefti TMM þessa árs.

Ég nota dálítið innantóm lýsingarorð um þessar sögur vegna þess að ég nenni ekki að greina þær hér. Hvet ykkur til að lesa þær.

Góða helgi.