Aftur kem ég með tilkynningu um að ég sé búinn að klára bókina. Og það er satt. Tómleikatilfinningin er nokkur. Hvað ég ég að gera núna? Nú vildi ég að jólabókaflóðið væri búið og ég á kafi í næstu bók. Annars þurfa Sveittur og Wannabe að funda aftur fljótlega og útfæra hernaðaráætlunina. Ég á bara eftir að lesa dótið yfir og leita að villum og svo kemur í ljós hvað Rúnar Helgi hefur fram að færa en hann er að lesa þetta yfir núna.

Fór í stórt matarboð á föstudagskvöldið. Gestgjafi var Martin Eyjólfsson, Malli, sem fyrir tíu árum bjargaði ÍBV tvisvar í röð frá falli með mörkum á 11. stundu. Hann sýndi mér grínmyndband sem hann hafði soðið saman í boltanum á sínum tíma. Það var sérkennilegt að hverfa aftur til sumarsins 1995 sem oftast er í þoku í huganum á meðan maður er kominn með fókus á eldri fortíð. Engu að síður rifjaðist allt upp við að sjá ÍBV og KR þess tíma sprikla á skjánum. Ég sá sjálfan mig fyrir mér, töluvert grennri og sætari, en algjörlega óþekktan, að vinna niðri í Miðlun og á Stöð 2 og að skrifa sögurnar í Í síðasta sinn. Freyja nýfædd og við Erla á Fálkagötunni.

Fórum í smá göngutúr í Elliðaárdalnum. Þá uppgötvaði ég að ég var með nýju Sam Shepard bókina á mér og engan lokanlegan vasa. Ég hef keypt samtals þrjú smásagnasöfn eftir Shepard og því öðru í röðinni týndi ég í ferðalagi til Ólafsfjarðar árið 2000. Þetta var dálítil hópferð á leik Leifturs og KR. Við flugum til Akureyrar og tókum rútu þaðan. Mér finnst eins og ég hafi lagt bókina á rútuþakið. A.m.k. hef ég ekki séð hana síðan. Í dag var ég dauðhræddur um að týna þessari í Elliðárnar og hélt fast um hana.

Nú þarf ég að fiska nýjar hugmyndir en mér finnst ég ekki almennilega geta byrjað fyrr en ég er búinn að ganga frá þessu til prentunar. Þarf að flýta því ferli.