Í Mogganum í dag á blaðsíðu 12 er viðtal við Kristján Kristjánsson rithöfund og nú útgefanda á Akranesi. Hann rekur forlagið Uppheima. Kjölfestan í starfseminni eru rit á borð við Árbók Akurnesinga, sagnfræðirit sem væntanlega eru styrkt (Saga Hitaveitu Akraness) og síðan alhliða útgáfuþjónustu. Kristján gefur síðan út bókmenntaverk sem væntanlega seljast lítið, t.d. þýddar ljóðabækur. Hann segist öðrum þræði vera að skapa sér svigrúm sem rithöfundur með útgáfunni enda ljóst að menn ráða sínum vinnutíma sjálfir við þessar aðstæður. Gangi honum vel með þessa útgáfu. - Í viðtalinu kemur jafnframt fram að Kristján hafi síðast gefið út skáldsögu árið 1995, Ár bréfberans, en ritun þeirrar bókar (sem fjallar um dauðann) hafi tekið svo á hann að hann hafi verið tíu mánuði að jafna sig. Það vill svo til að ég var sjálfur með smásagnasafnið Í síðasta sinn þetta ár og las upp með Kristjáni ásamt fleiri höfundum á mjög fjölmennum upplestri á Vopnafirði (Konan mín er þaðan). Mér fannst Kristján frekar þungur í þessari ferð þó að við höfum átt þokkalegt spjall. Ég var hins vegar hinn hressasti eftir ritun minnar bókar eða allt þar til ég fékk að heyra sölutölurnar um vorið. Það tók mig þó bara einhverja klukkutíma að jafna mig á þeim, ekki mánuði.