Í gærkvöld horfði ég í annað sinn á hina dásamlegu mynd "All or Nothing" eftir að hafa rekið augun í heilalausan viðbjóð sem sýndur var á undan, Miss Congengiality (veit ekki hvort þetta er rétt stafsett). Ekki ætla ég að líkja mér við Mike Leigh, en grámyglulegur hversdagsleikinn og doðinn í myndunum hans minnir mig samt á margar sögurnar mínar. Fólk er misjafnt, sumir eru sprelllifandi og meðvitaðir, aðrir eru dofnir, máttvana og ofurseldir vananum. Ein erfiðasta glíman við doðann á sér stað í hjónabandinu, líka í góðum hjónaböndum. Um það fjalla ég í sögunni "Eftir sumarhúsið" í síðustu bókinni minni. Einhver sagði að veruleiki þeirrar sögu væri nánast áþreifanlegur. - Annað sem ég hef oft fjallað um er hegðunarmynstur sem endurtekur sig í fjölskyldum og jafnvel heilum ættum. Einhvers konar vítahringur mistaka, meðvirkni og sjálfseyðileggingar. Ég er alltaf að rekast á þetta í lífinu, milli þess sem ég horfi á sljóa og dofna fólkið í Tiger, á Kaffisetrinu og víðar; vítahringinn upplifi ég meira í gegnum persónuleg kynni og hann gerir mig alltaf jafn sorgmæddan.

Ég er farinn að verða var við það í seinni tíð að þeir sem líkar ekki sögurnar mínar, bæði munnlegir og skriflegir gagnrýnendur, vilja meina að sýnin í þeim sé of myrk og grámygluleg til að teljast raunsæisleg. Að fólk sé miklu hressara og gáfaðra en þetta. Ég verð orðlaus af undrun (og síðan verulega pirraður) þegar fólk sem ég tel jafnvel standa mér framar að mörgu leyti segir: "Þarf allt að að vera svona ömurlegt og ljótt í sögunum þínum?" Og dæmir þær síðan úr leik. Mér finnst þessir lesendur gera of mikið úr ömurleika sagna minna. En gott og vel, kannski eru sumar þeirra dálítið ömurlegar. En reynið ekki að telja ykkur trú um að ég sé ekki að segja sannleikann! Ég er að lýsa veruleika margra, í það minnsta.

Á hinn bóginn hefur Richard Ford sagt að það sé auðvelt að skrifa um hörmungar og böl, erfiðara og eftirsóknarverðara að lýsa lífinu sem blöndu af sorg og gleði, eins og það. Þetta er rétt hjá honum. En til þess þarf maður meira pláss en 10 síðna smásögu. Ég þarf meira pláss en það í bili.