Það var gaman í Silfri Egils í dag, spjallið var afslappað og skrekkurinn var fljótur að hverfa. Ég hef sjaldan talaði í sjónvarp og því var mér nokkuð í mun að undirbúa mig vel fyrir þáttinn og gera mig ekki að fífli. Fjögurra manna spjall sem er laust við deilur er síðan einkar afslappandi og því held ég að þetta hafi komið býsna vel út.

Ég er að skrifa í dag og kvöld, nokkuð sem ég átti ekki von á fyrir stuttu. Ég brá mér nefnilega á þann stað í Reykjavík sem feykir öllu jólabókaflóði og raunar hvers kyns jólastússi úr kollinum: Kaffisetrið við Hlemm. Þar er hver dagur öðrum líkur.