Hitt og þetta og ekkert

Maður hélt að allt væri verra en svartsýnustu menn hefðu spáð en svo kemur í ljós að Icesave-skellurinn er tvöfalt minni en þeir bjartsýnustu hefðu vonað.

Kannski verður þetta bara mátulega erfið, mátulega stutt og holl kreppa.

Þess vegna er kannski hægt að blogga um léttvæga hluti. Heimspekilegar spurningar eins og þessar: Hvers vegna er leiðinlegra að ganga frá ryksugunni inn í alltof lítinn skáp en að þrífa öll gólfin? Hvers vegna er leiðinlegra að teygja á vöðrunum í 3 mínútur en skokka í 50 mínútur?

Kannski ekki mjög heimspekilegt.

Þessa dagana er ég að lesa undir próf og sinna ýmsum öðrum verkefnum. Fullmörgum. Í kvöld eru það samt skriftir. Í sumar mun ég ekki gera neitt nema að skrifa og jafnvel þó að það verði erfitt verður það stórkostlegur lúxus, meiri lúxus en nokkur jeppi eða einkaþota. Ég býst við að ég nái fjórum slíkum mánuðum á mínum þriggja mánaða starfslaunum.

Ég vil líta á starfslaunin sem opinn glugga. Hann gæti lokast aftur eða opnast upp á gátt. Núna langar mig líka til að þýða. Þá er ég ekki að tala um ógeðið sem ég þjösnaðist í gegnum síðast þegar ég missti dagvinnuna, árið 2002, heldur alvöruþýðingar. Alice Munro. Ég er með í smíðum bók sem er fjórar samtengdar sögur og það fer eftir áherslum í kynningu hvort bókin kallast smásagnasafn eða skáldsaga. Hugmynd að næstu bók á eftir er síðan skáldsaga með tveimur persónum úr þessari bók í smíðum. Auk þess langar mig annaðhvort til að þýða Runaway eftir Alice Munro eða bara sérvalið úrval af sögum hennar. Meginframtíðardraumurinn er 6 mánaða starfslaun, ritstörf og hark starfslaunalausa hluta ársins. Ef þýðingarstyrkur leggðist við 6 mánaða starfslaun væri ég orðinn full-time rithöfundur og þýðandi lepjandi eitthvað upp í háskólanum meðfram. Ég þarf nefnilega ekki svo miklar tekjur því ég skulda svo lítið, í rauninni ekki neitt ef eignir eru teknar inn í dæmið.

Upphaflega planið var að taka BA-próf og síðan kennsluréttindin til að reyna að koma sér í stöðu. En þar sem ég fékk fleiri launuð verkefni en ég átti von á og auk þess 3ja mánaða starfslaun þá er ég farinn að sjá fyrir mér meiri frílanstilveru. Eftir BA-prófið langar mig miklu meira í master í heimspeki heldur en kennslufræðin. Þau myndi ég bara taka út af tilteknum réttindum en þetta er erfitt og tímafrekt nám. Heimspekin er byrjuð að toga í mig, svona eins og næstsætasta stelpan á eftir smásögunni.

Um þetta vorum við Erla að þrasa dálítið i kvöld. Hún vill stóla á öryggið og sér það í stöðu framhaldsskólakennara.

En enginn veit hvar öryggið býr lengur og ólíklegt er að kennarastöður verði á lausu í nánustu framtíð.

Kannski er það praktískasta að stóla á eigin sérstöðu. Það er ég að gera núna. Við sjáum svo til með framhaldið.