Til Þýskalands

Þessi síða er farin í frí. Ég flýg kem í fyrramálið og kem aftur 22. janúar. Á þessum tíu dögum ræðst það líklega hvort ég verð með skáldsögu í haust eða ekki. Ég hallast í augnablikinu mjög að fyrrnefnda möguleikanum.

Áráttusjúklings færsla

Um það leyti sem Pete Townshend var að breytast úr góðum lagasmiði í frábæran lagasmið samdi hann lög á borð við I Can See for Miles og I´m Free. Þetta eru fyrstu snilldarverkin hans.

Mér varð allt í einu hugsað til þess áðan að ég er búinn að fara í gegnum tvö barnaafmæli undanfarnar vikur og fjölmörg jólaboð án þess að láta sykurögn ofan í mig. Ótal kökur og konfektmola hefur borið fyrir augu mín án þess ég hafi snert á þeim. Ég hef skafið kremdrullu af fötum og sett í uppþvottavélin, sett súkkulaði í skálar, og svo framvegis. Ég hef verið sykurlaus síðan í september og það er fjandi gott. Það er mjög auðvelt nema þegar maður fellur. Einn biti eyðileggur allt en ef maður tekur hann ekki er þetta auðvelt. Bragðskynið batnar líka mikið við þetta, ávextir hætta að vera súrir og verða dísætir á bragðið.

Ég er orðinn viðþolslaus af ferðatilhlökkun, ekki af því ég sé að fara á svo spennandi stað, heldur af því ég er að fara í þetta reglubundna ferðalag inn í sjálfan mig og skáldskapinn og efniviður ferðarinnar liggur svo ansi vel við höggi. Það hefur farið að rofa hressilega til í lokaköflum handritsins og þó að ég nái líklega ekki að klára uppkastið áður en ég fer kemst ég nálægt því. Það verður síðan rosalega spennandi að byrja á annarri umferð þarna í Hessen héraði og gá hvort hið framandi en þó kunnuglega umhverfi hressir upp á stílinn.

Keypti mér jakkaföt á útsölu í gær, í Adam á Laugavegi. Ég hef verið að fikra mig þangað úr Guðsteini, þannig að ég er aðeins að hækka verðstandardinn með aldrinum. Þessi eru mjög sterkteinótt og vandinn er sá hvort þau eiga að vera spariföt og núverandi spariföt að verða hversdagsföt eða hvort þessi fara strax í hversdaginn og hin haldi sínu hlutverki. Einnig hef ég áhyggjur af því hvort hið teinótta muni halda sér í tísku og hvað með flauelið? Þannig að ég er ekki laus við áhyggjur þrátt fyrir gleðina og tilhlökkunina.

Ég handskrifaði 7 blaðsíður í dag og er býsna ánægður með árangurinn. Eins og þetta sé að smella saman. Því skyldi mér ekki takast að skrifa stutta skáldsögu? Ekki eins og maður sé einhver byrjandi. Bara spurning hvort hún verður sæmileg eða góð.

Ég var í Play Station tölvunni í gær að keppa við Freyju í FIFA 06 þegar kveðið var dyra. Kjartan opnaði útidyrnar og ég heyrði karlmannsrödd spyrja: Býr Ágúst Borgþór hér? Ég stöðvaði leikinn og aðgætti hver þar væri kominn. Í dyrunum stóð sjálfur Stefán Máni og rétti mér eintak að Túristanum.

Þetta þýðir að ég verð að lesa hana. Ég byrjaði á henni í fjölskylduboði í gær. Byrjunin er undarleg og flókin en vel skrifuð, nokkrar prentvillur trufluðu mig ekki en vitna um slaka þjónustu forlagsins við þetta meinta olnbogabarn sitt.